Depresja jest chorobą, tak samo jak nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca. Występuje bardzo powszechnie, zajmując czwarte miejsce na liście najpoważniejszych problemów zdrowotnych świata i jedno z pierwszych miejsc na liście przyczyn zgonów pacjentów.
Jeżeli ktoś przez co najmniej 2 tygodnie odczuwa przez wiele godzin w ciągu dnia głęboki smutek, nie zmieniający się pod wpływem zewnętrznych okoliczności, i pomimo wysiłku, nie potrafi „wziąć się w garść”, prawdopodobnie jest chory na depresję i potrzebuje specjalistycznej pomocy.
Zaburzenie depresyjne może dotknąć każdego i w każdym wieku. Przyczyny depresji są w dużej mierze biologiczne (są to m.in. zaburzenia w wydzielaniu i przepływie neuroprzekaźników w mózgu), często uwarunkowane genetycznie. Oczywiście duża dawka stresu, przemęczenie, brak snu, życie pod presją czasu, to również warunki sprzyjające rozwojowi choroby.
Co powinno obudzić w nas niepokój?
- Objawy emocjonalne – obniżony lub obojętny nastrój – smutek i towarzyszący mu często lęk, płacz, niemożność odczuwania przyjemności, utrata radości życia (od utraty zainteresowań, skończywszy na zaniedbywaniu potrzeb biologicznych); poczucie braku perspektyw na przyszłość, czasem dysforia (zniecierpliwienie, drażliwość).
- Objawy poznawcze – bardzo często występują zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi, negatywny obraz siebie, obniżona samoocena, samooskarżenia, pesymizm i rezygnacja, w skrajnych wypadkach mogą pojawić się także urojenia depresyjne.
- Objawy motywacyjne – problemy z mobilizacją do wszelkiego działania, spowolnienie psychoruchowe (faktyczne zwolnienie ruchów i reakcji); trudności z podejmowaniem decyzji.
- Objawy somatyczne – zaburzenie rytmów dobowych (m.in. zaburzenia rytmu snu i czuwania), utrata apetytu (ale możliwy jest również wzmożony apetyt), osłabienie i zmęczenie, spadek aktywności, utrata zainteresowania seksem, czasem skargi na różne bóle i złe samopoczucie fizyczne.
- Myśli i próby samobójcze.
Jak pomóc sobie i oddalić widmo choroby?
Remedium jest na pewno prowadzenie zdrowego stylu życia:
- dbanie o odpowiednią ilość snu
- dbanie o aktywność fizyczną
- ograniczenie stresu
- zadbanie o wsparcie emocjonalne od innych osób
Jak pomóc choremu?
Zachęcając go do podjęcia leczenia. Może on skorzystać z farmakoterapii i psychoterapii. Obie formy mogą być stosowane naraz, a w lżejszych przypadkach wystarczy sama psychoterapia. Z pewnością konieczna jest dobra diagnoza, zatem zróbmy wszystko, aby pacjent nie unikał wizyty lekarskiej, której może się obawiać, wstydzić, etc.
Istnieje siedem przykazań dla osoby, która chce pomóc choremu na depresję:
- Nie bądź zbyt szybki, nie przytłaczaj chorego rozpędem i rozmachem swego działania.
- Nie rób za pacjenta wszystkiego, pozostaw margines dla jego aktywności.
- Nie uszczęśliwiaj na siłę. Uzgadniaj z pacjentem zakres i kierunek pomocy.
- Bądź wytrwały.
- Unikaj łatwego pocieszania i komunałów. To bardzo zraża osoby chore i sprawia, że czują się jeszcze bardziej niezrozumiane i samotne. Równocześnie nastaw się na to, że wielokrotnie trzeba będzie zapewniać – „tak, wyzdrowiejesz; tak, to ci przejdzie” i nie tracić przy tym cierpliwości.
- Nie podważaj autorytetu lekarza. Ważne, aby pacjent mu wierzył.
- Nie obawiaj się informować lekarza, jeśli pacjent będzie wypowiadał myśli samobójcze, nawet gdyby sam chory prosił o zachowanie tajemnicy. W takiej sytuacji nie wolno zachowywać tajemnicy, ponieważ może to być bardzo niebezpieczne.
Pamiętajmy, że depresję można i należy leczyć i stan zaopiekowanego pacjenta na pewno wkrótce zdecydowanie się poprawi.
Źródło: wyleczdepresje.pl
