Komentarz Pani Europoseł Jadwigi Wiśniewskiej na temat dyrektywy PE ws. wody pitnej, nad którą pracowała jako członek Komisji ENVI.
Bezpieczna woda z kranu – tańsza dla konsumentów i lepsza dla środowiska. Europejczycy mają mieć zapewniony lepszy dostęp do wysokiej jakości wody z kranu. Nad tymi regulacjami Pani Europoseł Jadwiga Wiśniewska pracowała jako członek Komisji Ochrony Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (ENVI) w Parlamencie Europejskim.
Dyrektywa jest pokłosiem pierwszej europejskiej inicjatywy obywatelskiej „Right2Water”, która została podpisana przez ponad 1,8 mln osób. Za wdrożeniem dyrektywy przemawiają także twarde dane. Zgodnie z szacunkami, przeciętny mieszkaniec UE rocznie wypija do 106 litrów wody butelkowanej, która w 40% produkowana jest z miejskich ujęć wody kranowej. Mało tego, na wyprodukowanie 1-litrowej butelki plastikowej zużywa się 3 litry wody. W efekcie woda z kranu jest przeciętnie 500 razy tańsza niż woda butelkowana, a jej mniejsze zużycie mogłoby przynieść gospodarstwom domowym w UE oszczędności w wysokości ponad 600 mln euro rocznie. Dodać do tego należy także problem z utylizacją plastiku.
Jak wskazują eksperci, jedna z pięciu butelek plastikowych podlega recyklingowi, zaś pozostałe cztery przyczyniają się do powstawania 1,36 miliardów kg śmieci pochodzących z samych butelek plastikowych. Rachunek ekonomiczny, zdrowotny i środowiskowy jest więc prosty i przemawia na korzyść wody z kranu.
Dlatego państwa członkowskie zostały zobowiązane do zapewnienia nieodpłatnego dostępu do wody pitnej w budynkach publicznych. Chcemy także, żeby klienci restauracji, stołówek i usług gastronomicznych otrzymywali wodę do picia za darmo lub za niską opłatą. Co kluczowe, państwa członkowskie powinny starać się poprawić
dostęp do wody bieżącej zwłaszcza grupom znajdującym się w trudnej sytuacji.
Mieszkańcy muszą mieć pewność, że spożywają wodę, która nie budzi żadnych zastrzeżeń, dlatego Komisja Europejska zobowiązała się ustanowić europejskie wykazy substancji dopuszczonych do kontaktu z wodą pitną, a także sporządzić wykaz substancji lub związków, których wpływ na zdrowie ludzkie budzi obawy społeczne lub naukowe, a następnie będzie go monitorować.